In de “voorwedstrijd” van het eerste haalde Loosduinen 4 het kampioenschap binnen. In een spannende wedstrijd werd tegen het jonge elftal van Honselersdijk een 2-2 gelijkspel behaald, wat genoeg was om de buit binnen te halen. Weliswaar gelijk in het aantal behaalde punten, maar het doelsaldo van Loosduinen 4 was aanmerkelijk beter. De vele toeschouwers bij deze wedstrijd zorgden voor een prima sfeertje, maar het afgestoken vuurwerk werd niet door iedereen gewaardeerd. Allereerst zal moeder Eend erg geschrokken zijn, maar ook de vele paarden van de nabijgelegen maneges hadden een slechte dag. Niet meer doen dus!!
Dan het eerste. Een wedstrijd zonder belang, maar onder uitstekende omstandigheden werd er aardig spel tentoongespreid. Opstelling van Loosduinen was: De Bruijn; vd Horst, Heerema, Rienstra (Koen), Flinterman; Keyzer, Verstraten, Holt; Ruwaard (Bart), Vrieling, Molier. Tyrone Plas was tijdens de laatste training geblesseerd geraakt. Het was de laatste wedstrijd van het seizoen en al in de eerste minuut scoorde Tom Vrieling met een bekeken balletje. Loosduinen bleek in deze eerste helft de bovenliggende partij en enkele minuten na de eerste score kreeg Loosduinen na een vloeiende combinatie de kans op 2-0, maar dat lukte net niet. Een paar minuten later lukte dat wel, echter werd de goal om onverklaarbare reden afgekeurd. De bal zou de lijn niet geheel gepasseerd zijn, maar daar dacht vriend en vijand verschillend over (zie HIER het bewijs). Loosduinen bleef kansen creëren, maar met creëren moet je wel scoren, anders heb je er nu eenmaal niets aan. En dan krijg je voetbalwet nr 1, dan doet de tegenstander dat wel: rond de 20e minuut de gelijkmaker. Daarna een fase met weinig schokkends, of het moet de vrije trap van Bart Ruwaard zijn, (net over), de gele kaart voor de coach van Erasmus of de ingelaste drinkpauze. Richting de rust nog waren er nog kansjes voor Loosduinen en een onterechte gele kaart voor Nemo Verstraten die met een sliding toch echt de bal speelde.
De tweede helft zou qua amusementswaarde een dikke voldoende krijgen, want daarin vielen maar liefst zes doelpunten. Al snel de 2-1 door Nemo Verstraten, na een prima individuele actie (zie HIER), maar slechts een paar minuten later alweer de gelijkmaker. Daarna werd Richard van Erasmus gewisseld, een vaste steunpilaar die de schoenen aan de wilgen hangt en trainer wordt van Erasmus 2. Opmerkelijk, omdat tijdens de wissel er via de geluidsinstallatie van Loosduinen een lofwaardige speech werd gehouden. Gebeurt ook niet iedere dag.
Na ca. een uur spelen wederom een voorsprong voor Loosduinen. Angelo Holt scoorde zijn eerste (!) doelpunt voor de Loosduinse hoofdmacht (zie HIER). Ook weer een teken van de bijzondere ontwikkeling die Loosduinen in dit seizoen heeft doorgemaakt. Daarna werden de moegestreden Holt en Heerema (laatste wedstrijd voor Loosduinen; gaat zich in het festivalgebeuren storten) vervangen door resp. Tico Eckhardt en Jesse Lubout. De beste kansen bleven voor Loosduinen (Flinterman, zie HIER), maar zonder resultaat. Maar wel de gelijkmaker voor Erasmus: 3-3. In de laatste fase van de wedstrijd wissels van Daan Keyzer, Nemo Verstaten en Damian van der Horst door resp. Dylan Krens, Simon Verbrugge en Martin Rienstra. Martin Rienstra????, verzuchtte de Loosduinen-aanhang?? Ja, Martin Rienstra, die de laatste weken tot grote hoogte groeide in het Loosduinse veteranenelftal en die spelers als Hans Doornbos e.a. deed verbleken. Als beloning en als kers op de taart mocht hij zijn opwachting in het vlaggenschip maken. En niet onterecht, want het hoogtepunt van zaterdag 27 mei was het doelpunt dat hij na een prachtige pass van Tico Eckhardt maakte. Grote blijdschap bij de Loosduiners, want iedereen gunde dit de vader van Koen (zie HIER het bewijs). Jammer dat zijn medeveteranen niet allemaal hiervan getuige konden zijn, want de meesten schitterden door afwezigheid. Het bleek helaas niet de winnende goal te zijn, want dan had hij zich onsterfelijk gemaakt. Erasmus verstierde het Rienstra-feestje door in de laatste seconden de 4-4 te maken, wat het einde van deze wedstrijd en het eind van deze competitie betekende.
De competitie in het kort samengevat: een bijzondere competitie waarbij in het begin daarvan de verwachtingen uiterst gering waren. Maar allengs startte een groeiproces dat uitmondde in een gedenkwaardige reeks van zeven wedstrijden waarin 15 punten werden gehaald en Loosduinen zelfs even meedeed voor een periodetitel. Dat zou te veel van het goede zijn geweest, maar toch. Respect, bewondering en dank gaan uit naar spelers en de totale staf die dit mogelijk hebben gemaakt. Rest nog te vermelden dat we zijn geëindigd op een achtste plaats met 37 punten uit 26 wedstrijden. Topscorer was Tom Vrieling met 14 doelpunten met Bart Ruwaard als goede tweede met 13 doelpunten (wel uit aanzienlijk minder speelminuten). En na het feestje na afloop (in Hawaï-sferen), het slotfeest van de selectie komende zaterdag, de familiedag op 17 juni en de vakantieperiode wacht een nieuw spannend seizoen. Tot dan! Maar eerst toch even een dankwoord aan allen die deze bijzondere dag mogelijk hebben gemaakt, want is er is door de vele medewerkers keihard gewerkt!! Hulde!!
Tekst: Secretaris S.V. Loosduinen (met dank aan de Social Media groep)
Foto’s en filmpjes: Marcel Verstraten
